تاثیر تمرینات پیلاتس بر کمردرد مزمن غیراختصاصی و دامنه ی حرکتی با ثبات در زنان ۴۰ تا ۶۰ سال

زمینه و هدف: کمردرد مزمن غیراختصاصی شایع ترین نوع کمردرد مزمن می باشد و دستیابی به یک برنامه ی درمانی و توانبخشی برای بهبود سریع تر بیماران مبتلا به کمردرد مزمن همواره مورد توجه بوده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تاثیر استفاده از یک برنامه پیلاتس بر کمردرد مزمن غیراختصاصی و دامنه ی حرکتی باثبات در زنان 40 تا 60 سال بود. روش بررسی: آزمودنی های تحقیق حاضر شامل 34 زن دارای کمردرد غیراختصاصی مزمن بودند. پس از اندازه گیری های مربوط به پیش آزمون، در دو گروه پیلاتس (17 نفر) و کنترل (17 نفر)، به صورت تصادفی قرار گرفتند. از آزمون دو بار اصلاح شده شوبر، خم شدن به جانب زاویه ای و معیار سنجش دیداری درد (vas)، به منظور جمع آوری داده ها استفاده شد. گروه پیلاتس که هر تمرین را به مدت 1 ساعت انجام می دادند، برای10 جلسه، یک روز در میان تمرین کردند. پس از پایان برنامه ی تمرینی، پس آزمون اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (کوواریانس؛ ancova و آزمون تعقیبی سیداک) استفاده گردید. یافته ها: تمرینات پیلاتس تاثیر معنی داری بر متغیرهای میزان درد، فلکشن جانبی چپ، فلکشن جانبی راست، هایپراکستنشن و فلکشن مهره های کمری داشت. همچنین نتایج آزمون تعقیبی سیداک نشان داد که اندازه های مربوط به میزان درد، فلکشن جانبی چپ، فلکشن جانبی راست، هایپراکستنشن و فلکشن در دو گروه پیلاتس و کنترل با یکدیگر تفاوت معنی داری دارند (05/0p<). نتیجه گیری: به منظور افزایش دامنه ی حرکتی مهره های کمری، ثبات تنه و کاهش کمردرد، مربیان و مسوولان می توانند از این روش غیرتهاجمی و کم هزینه (پیلاتس) در برنامه ی تمرینی یا بازتوانی ویژه ی بیماران با کمردرد مزمن غیراختصاصی بهره ببرند.